Annderthesun

Nuong teenager ako, ang tingin ko sa mga 30something ang tanda-tanda na nila. Dapat may asawa na sila. Dapat marami na silang narating sa buhay. I thought these people must have gone through a lot of experiences and they are the wisest. Tipong alam na nila ang gagawin nila in any given situation. They are the Ate's and the Kuya's. Yung mga 40 pataas, ah institusyon na ang tingin ko sa mga 'yun. Iba pala kapag 30 ka na… When I reached 30, (yezz I'm actually mid-30s now) hindi ko naisip na matanda na ako. Lalong wala sa isip ko na mag-asawa na. Hindi ko din masabi kung madami na akong narating sa buhay (but I am grateful to God for what He have blessed me so far)at higit sa lahat kung ako ba yung matatawag na wisest. I don't always know exactly what to do in any given situation. Nalilito pa nga ako minsan kung magta-taxi, bus or mrt.  Sa mga kabataan, if you are like me then, maybe what I gained from thinking highly of those older than me was imitating t